ابتدایی ترین برخورد ما با هر رسانه ای نوعی برخورد فیزیکی است . چشم و گوش و دست ما در خط مقدم درگیری با رسانه ها هستند و سایر اعضا و اندام در مرحله ی بعد از روش و میزان و نوع استفادهاز ابزارهای رسانه ای متاثر می شوند. اما ما معمولا این نوع آثار مخرب را نادیده گرفته و بیشتر دل نگرانی های ما درباره ی آثار فکری و روحی مصرف رسانه است . در اینجابهاختصار برخی از آثار شناخته شده ی مصرف رسانه بر جسم را مرور میکنیم.

1) چاق شدن : از نیمه ی دوم قرن بیستم تا بحال به موازات گسترش کانالهای تلویزیونی و جذابیت های روزافزون تلویزیون پژوهشهای علمی بسیاری درباره نسبت مصرف تلویزیون و افزایش وزن و چاقی انجام گرفته است . در این پژوهشها به این نتیجه رسیدن که بین مدت زمان تماشای تلویزیون و اضافه وزن در کودکان و نوجوانان ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. از نظر پژوهشگران کم تحرکی تماشاگران از سوئی و تحرک ذهنی برای مصرف خوراکی های شیرین و چرب دو عامل تشدیدکننده اثر تلویزیون بر چاقی است.

2) کج شدن : استفاده طولانی مدت از رایانه باعث بروز درد درنواحی دست ، کمر و نشیمنگاه افراد می باشد. نشستن نامناسب پشت میز رایانه یا لم دادن روی مبل و بغل گرفتن رایانه کیفی از شایعترین علل ایجاد فشار و بروز درد در بدن افراد است . همچنین حرکات تکراری مچ و انگشتان در کاربران حرفه ای رایانه به بروزسندرم مجرای مچ دستی منجر می شود که با علائم آزاردهنده ای مثل حس گزگز و مورمور در انگشتان همراه است .  

3) خم شدن : کاربرد مداوم تلفن هوشمند و خم کردن ناخودآگاه سر برای خواندن پیام یا انجام بازی درگوشی همراه باعث خستگی زیاد گردن و شانه ها می شود . سرانسان حدود 5کیلوگرم وزن دارد و زمانیکه به سمت پایین خم میشود وزن آن به 27 کیلوگرم می رسد. این فشار غیرطبیعی در کودکان و نوجوانان که در سنین رشد بدنی هستند می تواند آسیب های جبران ناپذیری به ستون فقرات و گردن آنها وارد کند. 

4) آسیب شنوایی : ازجمله عادتهای رسانه ای اشتباه فرزندان ما گوش دادن به موسیقی با صدای بلند بویسله ی هدفون است . سقف استاندارد قرارگیری در معرض سروصدا حدود 85 دسی بل است که ما در حال گوش دادن به موسیقی با هدفون شدت به 120 دسی بل می رسد که هرچه هدفون کوچکتر باشد این آسیب به گوش هم بیشتر است . همچنین عارضه ی پیرگوشی هم در این روزها به دلیل استفاده زیاد نوجوانان و کودکان از هدفون و هندزفری بسیار شایع شده است . 

5) آسیب بینایی : خیره شدن طولانی به صفحه های نمایشگر می تواند زمینه اختلال های بینایی مثل خستگی و خشکی چشم را ایجاد کند. همچنین قرار گرفتن در فاصله نامناسب از نمایشگر و خیره شدن به صفحه تلویزیون یا رایانه یا موبایل در تاریکی فشار بیشتری به عضلات چشم وارد می کند و منجر به خستگی زود هنگام و فشارهای عصبی دیگر بینجامد. 

البته بعضی از بازیهای دیجیتال موسوم به بازیهای حرکتی ورزشی هستند که بااستفاده از حسگرهای حرکتی یا فناوری واقعیت افزوده بازیکنان را به تحرک و جنب و جوش وامی دارد. این نسل از سرگرمی های دیجیتال می تواند در صورت بکارگیری هدفمند و دقیق در پرورش مهارتهای جسمانی و ایجاد شادابی بدنی و ورزیدگی بازیکنان موثر باشد.